PARAFIA POSTOLISKA                      NUMER RACHUNKU BANKOWEGO 30124056311111001048075892
Dziś Kościół dzieli się orędziem wielkanocnym
„Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał” (Łk 24,5-6). Niewiasty, które przyszły szukać Chrystusa ukrzyżowanego — umarłego wśród umarłych — słyszą te słowa. Nie rozumieją. Grób jest pusty. Od wczesnych godzin Dnia, który nastąpił po szabacie, rodzi się wiadomość o pustym grobie. W tej wiadomości narasta pierwsze orędzie wielkanocne: „Szukacie Jezusa z Nazaretu, ukrzyżowanego; powstał, nie ma Go tu” (Mk 16,6). „Prawica Pańska moc okazała”! (Ps 118[117],16).
     Na to miejsce, „gdzie był położony” (por. Mk 16,6), pielgrzymują wieki. Pokolenia stają wobec pustego grobu, tak jak kiedyś stanęli pierwsi świadkowie. W tym roku, bardziej niż kiedykolwiek, idziemy w pielgrzymce do grobu Chrystusa. Wracamy do najpierwszych, obwieszczonych pobożnym Niewiastom słów, z których rosło orędzie wielkanocne. W tym roku, bardziej jeszcze niż kiedykolwiek, Kościół pragnie być świadkiem Zmartwychwstania: jest to bowiem Święty Rok Odkupienia, nadzwyczajny Jubileusz. Odkupienie wyrasta z Krzyża — a wypełnia się w Zmartwychwstaniu. Agnus redemit oves. Christus innocens Patri reconciliavit peccatores.
     Oto człowiek został odebrany śmierci — oddany życiu. Oto człowiek zostaje odebrany grzechowi — oddany Miłości. Wy wszyscy, którzy gdziekolwiek wstępujecie w mroki śmierci, słuchajcie: Chrystus zmartwychwstał! Wy wszyscy, którzy żyjecie z brzemieniem grzechów, słuchajcie: Chrystus zwyciężył grzech w swym Krzyżu i Zmartwychwstaniu. Poddajcie się Jego mocy!
     Świecie współczesny! Poddaj się Jego mocy! Im bardziej odkrywasz w sobie zastarzałe struktury grzechu, im bardziej wyczuwasz grozę śmierci na horyzoncie swych dziejów — poddaj się Jego mocy!
     O Chryste, któryś w swym Krzyżu przyjął nasz ludzki świat — świat wczorajszy, dzisiejszy i jutrzejszy: stary świat grzechu, pozwól mu istnieć na nowo w Twym Zmartwychwstaniu! Pozwól mu stawać się nowym przez każde serce człowieka nawiedzone mocą Odkupienia.
     Do Twych uwielbionych ran, o Chryste Zmartwychwstały, przyjmij wszystkie bolące rany współczesnego człowieka: te rany, o których głośno w społecznych środkach przekazu — i te, które bez rozgłosu bolą w ukryciu sumień. Niech się leczą w tajemnicy Twojego Odkupienia. Niech się goją i zabliźniają przez Miłość, która jest potężniejsza niż śmierć. W tej Tajemnicy:
— jesteśmy z wami, którzy cierpicie ubóstwo i głód, patrząc nieraz na śmierć własnych dzieci, które wołają o chleb;
— jesteśmy z wami: milionowe rzesze uchodźców, wygnanych z własnych domów i ojczyzn;
— jesteśmy z wami: wszystkimi ofiarami terroru, zamkniętymi w więzieniach czy obozach koncentracyjnych, wyniszczonymi przez okrutne traktowanie bądź tortury; jesteśmy z wami, którzy zostaliście uprowadzeni;
— jesteśmy z wami, którzy żyjecie w codziennym zagrożeniu przemocą i wojną domową;
— jesteśmy z wami, którzy cierpicie z powodu nieprzewidzianych kataklizmów, jak w ostatnich dniach ludność starożytnego miasta Popayan, dotkniętego groźnym trzęsieniem ziemi;
— jesteśmy z wami, rodziny, którzy płacicie za wiarę w Chrystusa cenę dyskryminacji i rezygnacji z wykształcenia i kariery swoich dzieci;
— jesteśmy z wami, rodzice, którzy drżycie z powodu udręki duchowej lub zagubienia waszych dzieci;
— jesteśmy z wami, ludzie młodzi, którzy przeżywacie zniechęcenie nie znajdując pracy, domu i godnego miejsca w społeczeństwie, do których dążycie;
— jesteśmy z wami, którzy cierpicie z powodu choroby, starości lub osamotnienia;
— jesteśmy z wami, którzy błądzicie wśród niepokojów i wątpliwości i wołacie o światło dla waszego umysłu i pokój dla waszych serc;
— jesteśmy z wami, którzy odczuwając ciężar grzechu, wzywacie łaski Chrystusa Odkupiciela.

W tej Tajemnicy Zmartwychwstania:
— jesteśmy z wami, którzy w tych dniach z nowym zapałem podjęliście chrześcijańskie życie, rzucając się w miłosierne ramiona Chrystusa;
— jesteśmy z wami, konwertyci i nowo ochrzczeni, którzy odkryliście wezwanie Ewangelii;
— jesteśmy z wami, którzy usiłujecie pokonać bariery nieufności poprzez gesty dobroci i pojednania w łonie rodziny i społeczeństwa;
— jesteśmy z wami, ludzie pracy i kultury, którzy pragniecie być ewangelicznym zaczynem w swoim środowisku;
— jesteśmy z wami, dusze poświęcone Chrystusowi, a szczególnie z wami, którzy poświęcacie się bez reszty, przede wszystkim na terenach misyjnych, niosąc braciom dobrą nowinę o ludzkości odkupionej przez Chrystusa;
— jesteśmy z wami, męczennicy wiary w Chrystusa, którzy pośród często niewidocznych i nieznanych utrapień ubogacacie Kościół, modląc się w milczeniu, cierpliwie znosząc owe utrapienia, przyzywając przebaczenia i nawrócenia dla tych, którzy was prześladują;
— jesteśmy z wami, ludzie dobrej woli ze wszystkich ludów i ze wszystkich kontynentów, którzy w jakikolwiek sposób odczuwacie siłę przyciągającą Chrystusa i Jego nauki.
— my blisko bolesnych ran współczesnej ludzkości, podzielamy wszystkie oczekiwania, nadzieje i radości naszych braci, którym Zmartwychwstały Chrystus nadaje sens i wartość.

     Kościół dzieli się dzisiaj orędziem Wielkanocy z wszystkimi Braćmi w Chrystusie. Z ludźmi na całym świecie. Jesteśmy z wami, zwłaszcza tam, gdzie ucisk sumień nie pozwala wspólnie się modlić i święcić Wielkanocy. Wszyscy przyjmijcie słowo tego Orędzia! Niech przemówią różne języki — a tam, gdzie brak języków, niech trafi mowa Ducha, który wprost nawiedza umysły i przemawia w głębi ludzkich serc.

Z Placu św. Piotra na Watykanie, w Wielką Niedzielę 1983 r.
Jan Paweł II