List w sprawie młodzieży "Oazowej" "Bądźcie Kościołem w świecie współczesnym" Ojca Świętego Jana Pawła II skierowany na ręce ks. Biskupa Tadeusza Błaszkiewicza
Drogi Bracie w Biskupstwie!
Pragnę przesłać na ręce Księdza Biskupa kilka słów, które kieruję do uczestników Ruchu „Światło-Życie”, zwłaszcza do młodzieży.
Dziękuję Wam za listy i obszerny materiał dotyczący życia, działalności i problemów, z jakimi boryka się na co dzień Wasza Wspólnota. Pozwala mi to, podobnie jak bezpośrednie kontakty z niektórymi grupami przybywającymi (dzięki Bogu) do Rzymu, z którymi spotykam się wedle możliwości, przedłużać niejako te momenty, które przeżywałem razem z Wami w Polsce, jako Metropolita Krakowski.
W korespondencji i rozmowach uderza mnie duża dojrzałość chrześcijańska, z jaką podejmujecie różne sprawy, zwłaszcza te trudne, czy to w życiu osobistym, czy też wspólnotowym. Tak, tylko w wierze znajduje człowiek prawdę, pełną prawdę o tym, co jest w nim samym i wokół niego. W wierze prostej, dziecięcej, a równocześnie świadomej, dojrzałej i wypróbowanej. Takiej wiary domagają się dziś od chrześcijan nasze czasy. Cieszę się więc, że w tym właśnie kierunku zwracacie Wasze młode serca i umysły, że tam szukacie i znajdujecie prawdę o Was i o innych. Cieszę się i dziękuję Bogu, że w tym kierunku zwraca się młodzież polska, a także i młodzież z różnych krajów świata. Patrzę na to z wielką nadzieją, otwartym sercem i ogromną wdzięcznością wobec Chrystusa Pana i Jego Niepokalanej Matki. Po zawodach i bolesnych doświadczeniach, jakich doznały ostatnie pokolenia i jakich niestety wciąż doznają pokolenia współczesne, Bóg nawiedza swój lud w sposób szczególny. I to jest znak, znak naszych czasów, który odczytywać musimy z wielką wrażliwością, z wielką gotowością serc.
Jakże więc nie dziękować Bogu, że Wy tę wielką i niepowtarzalną przygodę, jaką jest Wasza młodość, staracie się przeżywać w szczególny sposób — w duchowej komunii młodych z Chrystusem. Tę drogę — drogę duchowej komunii, otwarcia na drugiego człowieka, wybrał Bóg już w tajemnicy stworzenia; drogę tę potwierdził i udoskonalił Chrystus, powołując do życia Kościół — jako wspólnotę ludu Bożego. Na tej drodze realizuje siebie człowiek, który jest stworzony na obraz i podobieństwo Boga. Na tej też drodze przychodzi do człowieka Bóg i Jego Zbawienie. Pogłębiajcie tę prawdę na Waszych spotkaniach, na modlitwie, przy czytaniu i rozważaniu Pisma świętego, poprzez żywy udział w Eucharystii. Służcie wiernie Kościołowi, a szczególnie tej jego części, którą jest Kościół w naszej Ojczyźnie. Bierzcie za niego odpowiedzialność na konkretnym odcinku Waszego młodego życia. Bądźcie Kościołem w świecie współczesnym. Bądźcie drogą, którą Bóg przychodzi do Was samych, a przez Was do Waszych braci i sióstr.
Proszę o światło Ducha Świętego dla Was i całej młodzieży polskiej. Polecam Was Matce Odwiecznego Słowa, Stolicy Mądrości. Niech Ona ma Was w swojej nieustającej opiece i strzeże po macierzyńsku Waszej drogi.
Księdzu Biskupowi, opiekunowi Ruchu „Światło-Życie” z ramienia Kościoła, Księdzu Moderatorowi Krajowemu, Moderatorom, wszystkim Oazom i wszystkim ich członkom ślę z całego serca Apostolskie Błogosławieństwo.
Pragnę przesłać na ręce Księdza Biskupa kilka słów, które kieruję do uczestników Ruchu „Światło-Życie”, zwłaszcza do młodzieży.
Dziękuję Wam za listy i obszerny materiał dotyczący życia, działalności i problemów, z jakimi boryka się na co dzień Wasza Wspólnota. Pozwala mi to, podobnie jak bezpośrednie kontakty z niektórymi grupami przybywającymi (dzięki Bogu) do Rzymu, z którymi spotykam się wedle możliwości, przedłużać niejako te momenty, które przeżywałem razem z Wami w Polsce, jako Metropolita Krakowski.
W korespondencji i rozmowach uderza mnie duża dojrzałość chrześcijańska, z jaką podejmujecie różne sprawy, zwłaszcza te trudne, czy to w życiu osobistym, czy też wspólnotowym. Tak, tylko w wierze znajduje człowiek prawdę, pełną prawdę o tym, co jest w nim samym i wokół niego. W wierze prostej, dziecięcej, a równocześnie świadomej, dojrzałej i wypróbowanej. Takiej wiary domagają się dziś od chrześcijan nasze czasy. Cieszę się więc, że w tym właśnie kierunku zwracacie Wasze młode serca i umysły, że tam szukacie i znajdujecie prawdę o Was i o innych. Cieszę się i dziękuję Bogu, że w tym kierunku zwraca się młodzież polska, a także i młodzież z różnych krajów świata. Patrzę na to z wielką nadzieją, otwartym sercem i ogromną wdzięcznością wobec Chrystusa Pana i Jego Niepokalanej Matki. Po zawodach i bolesnych doświadczeniach, jakich doznały ostatnie pokolenia i jakich niestety wciąż doznają pokolenia współczesne, Bóg nawiedza swój lud w sposób szczególny. I to jest znak, znak naszych czasów, który odczytywać musimy z wielką wrażliwością, z wielką gotowością serc.
Jakże więc nie dziękować Bogu, że Wy tę wielką i niepowtarzalną przygodę, jaką jest Wasza młodość, staracie się przeżywać w szczególny sposób — w duchowej komunii młodych z Chrystusem. Tę drogę — drogę duchowej komunii, otwarcia na drugiego człowieka, wybrał Bóg już w tajemnicy stworzenia; drogę tę potwierdził i udoskonalił Chrystus, powołując do życia Kościół — jako wspólnotę ludu Bożego. Na tej drodze realizuje siebie człowiek, który jest stworzony na obraz i podobieństwo Boga. Na tej też drodze przychodzi do człowieka Bóg i Jego Zbawienie. Pogłębiajcie tę prawdę na Waszych spotkaniach, na modlitwie, przy czytaniu i rozważaniu Pisma świętego, poprzez żywy udział w Eucharystii. Służcie wiernie Kościołowi, a szczególnie tej jego części, którą jest Kościół w naszej Ojczyźnie. Bierzcie za niego odpowiedzialność na konkretnym odcinku Waszego młodego życia. Bądźcie Kościołem w świecie współczesnym. Bądźcie drogą, którą Bóg przychodzi do Was samych, a przez Was do Waszych braci i sióstr.
Proszę o światło Ducha Świętego dla Was i całej młodzieży polskiej. Polecam Was Matce Odwiecznego Słowa, Stolicy Mądrości. Niech Ona ma Was w swojej nieustającej opiece i strzeże po macierzyńsku Waszej drogi.
Księdzu Biskupowi, opiekunowi Ruchu „Światło-Życie” z ramienia Kościoła, Księdzu Moderatorowi Krajowemu, Moderatorom, wszystkim Oazom i wszystkim ich członkom ślę z całego serca Apostolskie Błogosławieństwo.
Watykan, dnia 15 sierpnia 1980.
Jan Paweł II
Jan Paweł II