jakby słońce skłonione na liściu,
bogaci jego kwitnienie przeźroczystą tonią dobroci
i skupia w swoim promieniu
- lecz popatrz, Mistrzu,
cóż stanie się z liściem i słońcem?
- wieczór nadchodzi.
1944, Karol Wojtyła (Jan Paweł II)
Pieśń o słońcu niewyczerpanym
Twój wzrok utkwiony w duszy,
jakby słońce skłonione na liściu,
bogaci jego kwitnienie przeźroczystą tonią dobroci
i skupia w swoim promieniu
- lecz popatrz, Mistrzu,
cóż stanie się z liściem i słońcem?
- wieczór nadchodzi.
jakby słońce skłonione na liściu,
bogaci jego kwitnienie przeźroczystą tonią dobroci
i skupia w swoim promieniu
- lecz popatrz, Mistrzu,
cóż stanie się z liściem i słońcem?
- wieczór nadchodzi.